Je zult maar die mazzel hebben. De Bijenkorf maakt een fout bij het invoeren van de prijs op haar website. Als gevolg wordt daar een collier van Cartier niet aangeboden voor € 40.200 maar voor slechts € 402,00.

Geen grap

Te mooi om waar te zijn. Zelfs, of misschien wel juist op 1 april. Dat moest de klant natuurlijk ook hebben begrepen, toen zij deze bestelde. Zeker toen zij de 18 karaat witgoud ketting met 176 briljant geslepen diamanten de volgende dag in de Cartier shop in de Bijenkorf kwam ophalen.

Niets bleek echter minder waar. Hoe het kon dat de ketting zo werd meegegeven, vermeldt het verslag van de rechtszaak niet. Pas echter op 4 april belde de Bijenkorf met de klant dat er een fout was gemaakt. Ze heeft dit dezelfde dag ook in een email bevestigd.

Huwelijkscadeau

Op 5 april liet de klant via een email weten dat zij de ketting helaas niet meer terug kon geven. Deze had ze intussen namelijk als huwelijkscadeau aan haar nicht geschonken. Dus moest de rechter worden ingeschakeld om de klant tot teruggave te veroordelen.

Geen wilsovereenstemming

Uiteraard was het geen probleem voor de Bijenkorf om de rechter te overtuigen, dat zij niet de wil had gehad om de ketting tegen dat lage bedrag te koop aan te bieden. En omdat de wil ontbrak, is er dus ook geen koopovereenkomst tot stand gekomen. En is de Bijenkorf eigenaar van het sieraad gebleven.

Gerechtvaardigd vertrouwen

Het verweer van de klant komt er kort op neer, dat zij op zoek was naar een cadeau voor haar nicht in Marokko. Omdat die nicht erg van panters en pantersieraden houdt, is zij via Google gaan zoeken. Zo kwam ze op de website van de Bijenkorf terecht en heeft daar de aangeboden ketting aangeschaft. En omdat zij als gemiddelde consument niet bekend is met het merk Cartier kon ze geen idee hebben dat het sieraad verkeerd geprijsd was. Bovendien worden er op internet wel vaker dit soort kettingen voor een paar honderd euro aangeboden. En idem in Marokko. Dus mocht ze erop vertrouwen dat de prijs juist was.

Verplichte prijs-/productvergelijking

Gek genoeg dacht de rechter daar anders over. Als een klant € 400 uit wil geven voor een ketting, zou het normaal zijn om op internet te onderzoeken of de prijs juist was. Dan zou haar duidelijk zijn geworden dat er iets niet klopt. Ook het feit dat de ketting opgehaald diende te worden had een indicatie moeten zijn.

En dus eindigt de zaak met de beslissing dat de ketting, die intussen volgens de klant in Marokko ook nog zoek is geraakt, terug moet naar de Bijenkorf. Of het verschil moet worden bijbetaald.

Of de ketting is teruggekomen is niet bekend.

Saillant detail: de Bijenkorf bood aan met het geregistreerde surfgedrag van de klant (IP-adres) op de website van de Bijenkorf bewijs te leveren, dat de klant precies wist wat ze deed.